การอนุรักษ์พันธุ์ไก่แจ้

วันอังคารที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

การอนุรักษ์พันธุ์ไก่แจ้

ไก่ แจ้ เป็นไก่พื้นเมืองไทย ชนิดหนึ่งซึ่งอยู่คู่กับสังคมไทย มาช้านาน เดิมไก่แจ้ เป็นไก่ ป่า ที่มีความปราดเปรียว ขี้ระ แวง แต่เพราะขนที่มีสีสันสวย งาม  ลักษณะที่น่ารักและการ เลี้ยงไม่ยุ่งยาก ทำให้เกิดการ พัฒนาสายพันธุ์   ให้สามารถ อยู่กับผู้เลี้ยงได้จับต้องได้โดย พัฒนามา อย่างต่อเนื่อง ไม่ต่ำ กว่า30ปี มีความสวยงามตาม มาตรฐานสากล และส่งไปแข่งขันได้ทั่วโลก  ตลอดจนพัฒนา ให้มาเป็น "สัตว์เศรษฐกิจ" ที่ สามารถจะนำรายได้มาให้แก่ ผู้เพาะ เลี้ยง นอกเหนือจาก ความ เพลิด เพลิน

ลักษณะไก่ที่ดี

หงอน-เหนียง-สีของหงอนและเหนียง จักรหงอนนับส่วนแหลมของจักร (แหลมที่ 1 ไม่นับ) มีจำนวน 4-5 จักร ถ้ามากหรือน้อยกว่าคัดออก จักรหงอนต้องไม่มีบาดแผล สีหงอนและจักรต้องสีแดงมีเม็ดทรายสวยงาม ได้สัดส่วนกับหน้า เหนียงกลมสวยได้สัดส่วนกับใบหน้า และหงอน

หน้า-หัว-สีของหน้าและหัว ใบ หน้ามองโดยรวมสวยงามไม่มีบาดแผล หรือตำหนิ ส่วนหัวกลมโตสมส่วนกับหน้าและหงอนขนบนหัวต้องเต็ม ไม่แหว่ง สีของใบหน้า ต้องแดงสวยงาม ขนบนหัวต้องไม่มีสีอื่นแซม

ปาก-สีของปาก ความสมบูรณ์ของปาก ปากบน-ล่างประกบกันสวยงาม ไม่พิการ ไม่ยาวจนเกินไป สีของปากต้องถูกต้องตามสีของประเภทไก่แจ้ เช่น ไก่สีขาว ปากต้องเหลือง ไม่ขาวซีด

ตา-สีของดวง ตาสีของดวงตาถูกต้องตามสีของประเภทไก่แจ้ หู-สีของหู ใบหูไม่มีตำหนิหรือเป็นแผล สีของหูถูกต้องตามสีของประเภทไก่แจ้ หูขาวมากคัดออก

ส่วนของลำตัว แบ่งมุมมองออกเป็นสามด้านคือ ด้านหน้า ด้านบน และด้านข้าง โดยมองรวมทั้งตัวออกไม่ยก

คอและขนของคอ ลำ คอต้องไม่สั้น หรือยาวจนเกินไป ต้องสมดุล กับส่วนลำตัว และ หางด้วย ขนคอต้องเต็มสมบูรณ์ไม่แหว่ง ขนระย้าต้องขึ้นสุดแล้ว ต้องไม่ระบัด

ความสั้นยาวของขา-แข้ง-นิ้ว-เล็บ-สีของขา